موشک های جدید در حال ساخت ایران

موشک های جدید در حال ساخت ایران را از سایت پست روزانه دریافت کنید.

گزارش تسنیم از یک پروژه جدید موشکی| آیا سپاه «تور ام-2» ایرانی را می‌سازد؟- اخبار نظامی | دف - اخبار سیاسی تسنیم - Tasnim

گروه دفاعی خبرگزاری تسنیم- سردار امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران اخیرا در یک گفتگوی تلویزیونی، از اقدام برای ساخت یک سامانه پدافندی جدید خبر داده و گفته است: «در حال ساخت سامانه ای پدافندی با قابلیت شلیک به هدف در حین حرکت هستیم».

از این سامانه جدید در دست ساخت تاکنون اطلاعات زیادی منتشر نشده اما نگاهی به سامانه های مطرح پدافند هوایی دنیا نشان می‌دهد که سامانه روسی بردکوتاه تور-ام-1 و تور ام-2 احتمالاً مشابه خارجی همان سامانه مد نظر سردار حاجی‌زاده است.

در این گزارش با بررسی این نمونه خارجی، به برخی گمانه‌زنی‌ها درباره سامانه جدید ایرانی در حوزه پدافند هوایی خواهیم پرداخت.

در گذشته متخصصان صنعت دفاعی کشور در وزارت دفاع، سپاه و ارتش نیازمند در اختیار داشتن نمونه تجهیزات برای ساخت آن در داخل بودند اما به واسطه پیشرفت در دانش و فناوری های مرتبط با تجهیزات نظامی، این نیازمندی امروز کمتر شده است.

تلاشگران این عرصه چند باری موفق شدند بدون در اختیار داشتن نمونه و با کسب اطلاعات از ظواهر تجهیزات و نیز گردآوری اطلاعات آن، محصولی با عملکرد مشابه ولی با لحاظ کردن مفاهیم عملیاتی مد نظر فرماندهان بسازند. از جمله برخی رادارها که تنها شباهتی ظاهری یا در مفاهیم عملکردی به نمونه خارجی دارند.

مصاحبه اخیر فرمانده نیروی هوافضای سپاه در برنامه ای با حضور مستقیم جوانان، نشان داد که ظاهراً یکبار دیگر چنین اتفاقی در حال رقم خوردن است.

پدافند هوایی موشکی کوتاه برد یکی از مهمترین حلقه‌های دفاعی هر هدف مهم و حیاتی است. در واقع این لایه را می‌توان آخرین حلقه دفاعی با ضریب اطمینان بالا در نظر گرفت.

قابلیت واکنش سریع، امکان تحرک، برد موشکی مناسب و امکان درگیری همزمان با چند هدف، مفاهیمی است که در سامانه های مدرن پدافند موشکی برد کوتاه ساخته شده در دنیا به چشم می خورد. در برخی از گونه‌های این سامانه های پدافندی، استفاده ترکیبی از توپخانه و موشک مشاهده می‌شود.

پس از افشای ماجرای نحوه شروع مهندسی معکوس موشک های اسکاد در سال 1363 در ایران در حدود 27 سال بعد و پس از شهادت سردار شهید حسن تهرانی مقدم، برخی تحلیلگران دفاعی گمانه زنی کردند که احتمالاً ایرانیان با هر سامانه و سلاح خریداری شده دیگر نیز همین کار را می کنند. سامانه موشکی برد کوتاه تور-ام-1 که در طول نیمه دوم سال 1385 به کشور وارد شد، یکی از پیشرفته ترین خریدهای نظامی ایران در دهه 1380 به شمار می رفت. این سامانه تقریباً تمامی مشخصات مطلوب سامانه‌های برد کوتاه مدرن را تا حدود زیادی داشت. از این رو یکی از گزینه های مستعد برای ساخت نمونه داخلی آن در ایران به حساب می‌آمد.

سامانه های تور-ام-1 در یکی از رزمایش های دهه 80

تور-ام-1 سامانه دفاع هوایی کوتاه برد، ارتفاع پایین و تمام متحرک است. این سامانه برای درگیری مؤثر با انواع اهداف هوایی از جمله هواپیماهای بال ثابت و بالگردهای سرنشین دار و بی سرنشین، موشک های کروز و حتی بمب ها و موشک های رها شده از هواپیماها در تمام شرایط آب و هوایی ساخته شده و بهره گیری از رایانه کنترل آتش و سامانه های دیجیتال و استقرار موشک ها به صورت عمودی باعث کاهش زمان واکنش سامانه شده است.

در تور-ام-1 برای خروج موشک‌ها از پرتابگر، از روش پرتاب سرد بهره گیری شده و این سامانه ظرف چند ثانیه پس از اولین شلیک آماده شلیک به هدف بعدی می‌شود. موشک ها به صورت عمودی در داخل پرتابگر جای گرفته‌اند که سبب کاهش حجم مورد نیاز برای استقرار 8 موشک می‌شود.

پس از پرتاب عمودی موشک و با ارتفاع گرفتن موشک از پرتابگر، موتورهای راکتی کوچک (تراستر) در نزدیکی دماغه موشک فعال شده و موشک را در جهت هدف قرار می دهد و در همین لحظه موتور اصلی سوخت جامد روشن می شود.

مراحل شلیک موشک از سامانه تور-ام-2 (این فرایند مشابه تور-ام-1 است)

وجود هر دو رادار کشف و ردگیری روی خودروی پرتابگر، 8 موشک آماده شلیک، پرتاب به صورت عمودی، چابکی و مانورپذیری بالای موشک، برد کشف و ردگیری راداری به ترتیب 27 و 20 کیلومتر، شناسایی و تفکیک همزمان 48 هدف، ردگیری مسیر 10 هدف و شلیک همزمان به 2 هدف از قابلیت های سامانه موشکی تور-ام-1 است.

کل مجموعه روی یک خودروی زره پوش و شنی دار مستقر شده و قابلیت آماده به کار شدن از لحظه توقف در کمتر از 5 دقیقه را دارد. این خودرو خصوصیات حرکتی بسیار خوبی در زمین های دارای عارضه و ناهموار دشت‌ها و بیابان را دارد.

رادار کشف در سامانه تور-ام-1 از نوع پالس داپلر با آنتن سهموی و رادار ردگیری از نوع آرایه فازی است که مقاومت بالایی نیز در شرایط جنگ الکترونیک دشمن دارد. یک سامانه جانبی الکترواپتیک نیز در تور-ام-1 تعبیه شده که امکان درگیری با یک هدف را در صورتی که سامانه های راداری دچار مشکل شوند فراهم می‌کند.

ردیاب اپتیکی روی سامانه موشکی تور-ام-1

وجود سامانه‌های راداری برای هر پرتابگر باعث کاهش احتمال اشباع توسط جنگ الکترونیک دشمن و نیز عدم از کار افتادن کل آتشبار (متشکل از چند سامانه تور-ام-1) درصورت هدف قرار گرفتن یکی از رادارها در قیاس با سامانه هایی که یک رادار به چند پرتابگر اختصاص دارد می‌شود.

ویژگی‌های راداری سامانه و نیز استفاده از سامانه‌های غیرفعال اپتیکی نیز باعث پدید آمدن توانایی فوق العاده‌ای در تحمل شرایط جنگ الکترونیک و پایداری بسیار بالای سامانه در محیط نبرد شده است. این سامانه در زمان کمتر از دو دقیقه به آمادگی عملیاتی کامل رسیده و در کمتر از 6 ثانیه موشک خود را شلیک می‌کند.

موشک 3.5 متری این سامانه 167 کیلوگرم جرم دارد که 14.8 کیلوگرم آن را سرجنگی تشکیل می‌دهد. بیشینه سرعت موشک 850 متر بر ثانیه (حدود 2.8 برابر سرعت صوت یا 2.8 ماخ) بوده و توانایی درگیری با اهدافی با سرعت700  متر بر ثانیه (بیش از 2 ماخ در ارتفاع پائین) را دارد. موشک توانمند این سامانه توانایی مانور تا 30 برابر شتاب گرانش(g)  را داشته اما اگر این مانورپذیری سنگین موشک نیز کافی نبود، فیوز مجاورتی عمل کرده و با انفجار سرجنگی هدف را نابود خواهد کرد.

احتمال اصابت موشک به هدف برای این سامانه، 92 تا 95 درصد در مقابل هواپیماها، 80 تا 96 درصد در برابر بالگردها، 60 تا 90 درصد برای موشک های کروز، 70 تا 90 درصد در رویارویی با بمب ها و موشک های هدایت شونده و 90 درصد در مقابله با هواگردهای بدون سرنشین است. به طور معمول حد پائین این احتمال ها با شلیک یک موشک و حد بالای آنها با شلیک دو موشک به یک هدف حاصل می شود. کمینه برد موشک حدود 100 متر و کمینه ارتفاع درگیری نیز 10 متر است که باید گفت عملاً هر هدفی که در حال پرواز پایدار باشد از تیررس تور-ام-1 در امان نخواهد بود. بیشترین ارتفاع هدف قابل درگیری برای این سامانه 6000 متر در نمونه روسی است.

لحظه اولیه خروج موشک از سامانه به روش پرتاب سرد

خودروی پرتابگر موشک در سامانه تور، حدود 37 تن وزن، 500  کیلومتر برد و 65 کیلومتر بر ساعت سرعت داشته و حفاظت کامل  NBC(هسته‌ای، میکروبی و شیمیایی) برای سه خدمه آن فراهم است.

مجموع این ویژگی‌ها و سایر نکات فنی سامانه باعث شده بود که تور-ام-1 گزینه مطمئنی برای دفاع لایه آخر از تأسیسات و اماکن مهم باشد. آزمایش عملی درگیری با مهمات رها شده از هواپیما با این سامانه در رزمایش‌های داخلی نیز گواه دیگری بر امکان استفاده از حداکثر قابلیت‌های تور-ام-1 در ایران بود.

انهدام یک پهپاد کوچک هرمس اسرائیلی که از خاک جمهوری آذربایجان بلند شده و در حال نزدیک شدن به مناطق حساس نطنز و تأسیسات هسته‌ای بود در یکم شهریور ماه سال 1393 توسط همین این سامانه صورت گرفت.

رادار چرخان کشف هدف و متعلقات آن روی سامانه تور-ام-1

اولین نشانه‌ها از تمایل سپاه به تسلط بر فناوری‌های تور-ام-1 با خبر افزایش سقف ارتفاع قابل درگیری با این سامانه مشاهده شد. متخصصان سپاه به کمک همرزمان خود در وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح موفق به برداشتن محدودیت ارتفاع قابل درگیری توسط موشک سامانه تور-ام-1 شدند که خبر آن در سال 1388 اعلام شد.

به این ترتیب این سامانه قابلیت درگیری با اهدافی با ارتفاع پروازی 35000 پا معادل حدود 10.5 کیلومتر را به جای 6 کیلومتر اولیه (در بردهای متناسب با انرژی موشک) پیدا کرد.

دومین تغییر در سامانه تور-ام-1 در اختیار ایران، اضافه شدن یک آنتن مربعی شکل به این سامانه بود که در رژه های نیروهای مسلح و نمایشگاه‌های دفاعی داخلی چندین بار مشاهده شد. از ماهیت کارکرد این آنتن خبری منتشر نشده اما هر چه بود نشان از یک حرکت رو به جلوی دیگر توسط متخصصان ایرانی برای افزایش قابلیت های این سامانه داشت.

سامانه تورا-ام-1 بهسازی شده در ایران؛ آنتن مربعی کوچک در کنار آنتن ردگیری اصلی و بالای سامانه های اپتیکی قابل مشاهده است

کمی بعد از خرید تور-ام-1 توسط ایران برای اولین بار سامانه تور-ام-2 توسط روسها در نمایشگاه‌های دفاعی این کشور رونمایی شد. از جمله تغییرات این سامانه نسبت به نسل قبلی، افزایش قابلیت درگیری با 4 هدف به جای 2 هدف، بهبودهای مختلف در سامانه‌های راداری از جمله استفاده از آنتن‌های پیشرفته تر با برد بیشتر و همچنین قابلیت شلیک در حال حرکت توسط گونه‌هایی از این سامانه بود.

سامانه تور-ام-2 در نمایشگاه امسال ماکس روسیه

در سامانه تور-ام-1 رادار قابلیت اکتساب هدف در حال حرکت خودرو را داشته اما برای شلیک موشک نیازمند توقف حرکت داشت. اما بر اساس مشخصات اعلام شده از تور-ام-2 این محدودیت در این نمونه برطرف شده و موشک بدون نیاز به توقف حرکت پرتابگر قابل شلیک است.

به واسطه همین قابلیت، نیاز به استقرار کامل سامانه و سپس شروع به فرایند کشف و ردیابی و ردگیری اهداف از بین رفته و در واقع سامانه‌های تور-ام-1 و خصوصاً نمونه تور-ام-2 به طور کامل یک پدافند متحرک و هشیار در لحظه را در واقعیت به نمایش گذاشتند.

مراحل شلیک موشک از سامانه تور-ام-2 (فرایند مشابه تور-ام-1 است)

جنگ تحمیلی تروریست‌ها علیه سوریه نشان داد که سامانه‌های پدافند هوایی برد کوتاه به همان اندازه که در دفاع از اهداف حیاتی و متمرکز حائز اهمیت هستند، خود نیز در معرض تهاجم دشمن قرار دارند. کاری که موشک‌ها و پهپادهای مهاجم رژیم صهیونیستی در چند نوبت انجام دادند. یعنی مستقیماً به سامانه‌های پدافند هوایی خصوصاً سامانه پنتسر-اس-1 روسی که در مقاطعی از جنگ تحمیلی سوریه درخشش‌های خیره کننده‌ای داشت حمله کردند.

یک راه برای کاهش آسیب پذیری سامانه‌های پدافندی، جابجا کردن آنها در اطراف هدف به صورت مستمر است تا در صورت شناسایی شدن محل استقرار فعلی سامانه، با تغییر موضع، مجدداً مکان دقیق سامانه برای مهاجمین ناشناخته شود.

اما هر بار جابجا کردن سامانه باعث خارج شدن آن از چرخه دفاعی و افزایش آسیب پذیری منطقه تحت پوشش تا زمان استقرار در مکان جدید می‌شود. راهکار اولیه برای رفع این مشکل، افزایش تعداد سامانه‌های پدافندی است که خود مشکلاتی خصوصاً با بودجه‌های محدود به همراه دارد. وجود قابلیت درگیری با اهداف در حین حرکت در یک سامانه پدافند هوایی، همین پنجره زمانی نقل و انتقال سامانه را برای تهاجم مؤثر دشمن از وی گرفته و باعث حفظ پوشش پدافندی در اطراف محوطه مد نظر می‌شود و راهکار مؤثرتری به جای افزایش تعداد سامانه های پدافندی در یک منطقه است.

سامانه تور ام-1 در اختیار نیروی هوافضای سپاه

نکته مهم این است که سطح توانمندی سامانه پدافندی در حال سکون و حرکت نباید تفاوت خاصی داشته باشد زیرا در این صورت باز هم احتمال موفقیت دشمن در زمان جابجایی سامانه‌ها افزایش می یابد. علاوه بر لحاظ کردن نکات فنی متعدد در طراحی بخش های مختلف سامانه خصوصاً آنتن رادار و متعلقات مربوط به چرخش آن، در نرم افزارهای محاسباتی نیز باید پارامترهای مربوط به حرکت خودرو و در واقع حرکت آنتن رادار دیده شود که پیچیدگی های خاص خود را دارد.

به علاوه موشک سامانه نیز باید امکان شلیک در حال حرکت را داشته باشد که بیشتر نیازمند اصلاحاتی در نرم افزارها و برخی حسگرهای داخلی آن است. می توان گفت سامانه پدافند هوایی با قابلیت شلیک در حال حرکت، عملاً از نظر سطح فناوری مشابه یک سامانه دریاپایه است که در حین حرکت شناور توان شلیک دارد.

به مدد این قابلیت، سامانه پدافند هوایی برد کوتاه جدید نیروی هوافضای سپاه، می‌تواند بدون نیاز به خاموش کردن رادار و سامانه های مربوطه، جمع کردن آنتن‌های رادار برای ایجاد امکان حرکت دادن سامانه و سپس اجرای معکوس همین فرایند در نقطه استقرار جدید، اقدام به حرکت‌های مستمر در اطراف نقطه تحت پوشش کرده و گام مؤثری در اجرای صحیح پدافند غیرعامل برای دفاع از خود سامانه پدافندی در برابر هجوم دشمن بردارد.

به علاوه دستیابی به این فناوری به معنی امکان استقرار چنین سامانه‌ای روی شناورهای رزمی نیروهای مسلح کشور است که با وجود روحیه تعاون و همکاری بین نیروها به سرعت در شناورهای رزمی نیروی دریایی راهبردی ارتش نیز با توجه به میزان فضای در دسترس شناورهای فعلی و لحاظ کردن در طراحی شناورهای جدید قابل گسترش است.

انتهای پیام/

منبع مطلب : www.tasnimnews.com

مدیر محترم سایت www.tasnimnews.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

این موشک بالستیک ایرانی برگ برنده ایران مقابل آمریکاست + تصاویر

طی روزهای گذشته، وزارت دفاع از چند دستاورد دفاعی رونمایی کرد که در میان آنها دو دستاورد موشکی بیش از بقیه خودنمایی کرد. موشک بالستیک تاکتیکی «شهید حاج قاسم» با نام و یاد سردار دلها شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه از جمله دستاوردهای دفاعی بود که رونمایی شد.

آنگونه که فارس گزارش داده است؛ موشک شهید حاج قاسم با وزن بیش از ۷ تن و طول ۱۱ متر، وزن سرجنگی ۵۰۰ کیلوگرم دارای برد عملیاتی ۱۴۰۰ کیلومتر و دقت نقطه زنی در حداکثر برد است. این موشک با سرعت ورود به جو معادل ۱۲ برابر سرعت صوت قادر است از هرگونه سامانه دفاع موشکی عبور کرده و با توجه به دقت بسیار بالا و سرجنگی پرقدرت خود، هدف را نابود می کند.

از دیگر ویژگی‌های موشک قاسم به دلیل برخورداری از موتور سوخت جامد ترکیبی و قابلیت‌های تاکتیکی آن، سرعت عملیات آماده سازی و روانه سازنی آن بسیار کم بوده و فقط در مدت چند دقیقه قابل شلیک خواهد بود. همچنین از نظر تاکتیک پذیری و پلتفرم هیچ سامانه بالستیک مشابه با سامانه موشک شهید حاج قاسم در جهان وجود ندارد چراکه موشک‌های با این برد همگی عمود پرتاب بوده و وزن بیشتری دارند.

اولین نکته‌ای که در بررسی موشک حاج قاسم با آن مواجه می‌شویم، اختلاف قطر بدنه (موتور) با سرجنگی است که بدنه از قطر بیشتری به نسبت سرجنگی برخوردار است. برابر اندازه‌گیری‌هایی که به صورت تقریبی صورت گرفته است، قسمت بنده موشک قاسم قطری حدودا ۸۸ سانتی‌متری و سرجنگی آن نیز قطری حدودا ۶۸ سانتی‌متری دارد.

مقایسه قطر ۸۸ سانتی‌متری موتور سوخت جامد موشک قاسم با قطر ۱۲۵ سانتی‌متری موشک سجیل و قطر ۶۸ سانتی‌متری موشک ذوالفقار نشان می‌دهد که نوع جدیدی از پیشرانه‌های سوخت جامد برای بالستیک‌های ایرانی توسعه یافته که نخستین بار در این موشک مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر می‌رسد که می‌توان استفاده از این پیشران سوخت جامد جدید را در تولیدات آینده موشکی ایران و همچنین استفاده در ماهواره‌برهای سوخت جامد آینده وزارت دفاع مانند ذوالجناح، محتمل دانست.

اما در مهم‌ترین بخش موشک یعنی سرجنگی، با مقایسه تصاویر به نظر می‌رسد که موشک قاسم از همان سرجنگی موشک ذوالفقار استفاده می‌کند که بنابر اعلام مسئولین، سرجنگی موشک قاسم ۵۰۰ کیلوگرم وزن دارد. استفاده از بالک در قسمت سرجنگی و همچنین استفاده از یک تراستر (پیشران) در این قسمت باعث می‌شود سرجنگی تا لحظه آخر هدایت شود که باعث دقت‌افزایی موشک خواهد شد.

از دیگر مشخصه‌های ظاهری موشک حاج قاسم که با دیدن آن به چشم می‌خورد، افزایش تعداد بالک‌های پایدارساز انتهای موشک است؛ پیش از این معمولا در موشک‌های بالستیک ایران چه از نوع سوخت مایع و چه جامد، معمولا از ۴ بالک پایدارساز در انتهای موشک استفاده می‌شد. به عنوان مثال در موشک‌هایی مانند خانواده فاتح، ذوالفقار و دزفول در قسمت انتهای موشک، ۴ بالک پایدارساز وجود داشت و همچنین ۴ بالک کوچک دیگر نیز کمی جلوتر از آنها قرار داشت.

اما در موشک قاسم تعداد بالک‌های پایدارساز به ۸ بالک و به صورت زوجی افزایش یافته است.علت افزایش تعداد بالک‌های پایدارساز در این موشک، اختلاف وزن سرجنگی و موتور موشک است؛ در حقیقت به دلیل کمتر بودن وزن سرجنگی نسبت به موتور، مرکز ثقل از سرجنگی دورتر است به همین دلیل در زمان پرواز موشک نیازمند پایدارسازی بیشتری خواهد بود.

یکی دیگر از ویژگی‌های بارز موشک قاسم سرعت آن هنگام ورود به جو است که به گفته مسئولین برابر با ۱۲ ماخ یا ۱۲ برابر سرعت صوت است. یکی از سرمایه‌گذاری‌های جدی آمریکایی‌ها طی سال‌های گذشته، توسعه سامانه‌های موشکی ضد بالستیک بوده که از جمله اهداف عمده این کار، مقابله با موشک‌های بالستیک ایران است و تعداد زیادی از این سامانه‌ها را نیز در منطقه غرب آسیا مستقر کرده‌اند.

پروفایل پرواز موشک‌های بالستیک شامل سه مرحله اوجگیری اولیه (Boost Phase)، پرواز ثانویه یا مرحله میانی(Midphase) و فاز نهایی یا شیرجه به سمت هدف(Terminal Phase)  است  که در سامانه‌های پدافندی معمولا رهگیری این موشک‌ها در فاز میانی و یا نهایی پرواز موشک رخ می‌دهد؛ در حقیقت سرعت بسیار بالای موشک قاسم در هنگام ورود به جو که محل احتمالی درگیری آن با سیستم‌های دفاع موشکی خواهد بود، باعث می‌شود که به راحتی از سد آنها عبور کرده و به هدف برخورد کند.

چرا توسعه موشک‌های بالستیک تاکتیکی در دستور کار است؟

تمرکز دشمنان انقلاب بر تضعیف توان موشکی جمهوری اسلامی ایران و اعمال روش‌های مختلف توسط آنها برای بی‌اثر و یا حتی کم‌اثر کردن این توان، ایران را در طی سال‌های گذشته به پیشتاز کشورهای جهان در ساخت موشک‌های بالستیک تاکتیکی تبدیل کرده است چراکه تنوع و تکثر این نوع از موشک‌ها در کشورمان حاکی از یک سرمایه گذاری جدی و موثر بر روی توسعه این گونه از موشک‌های بالستیک است.

تحرک سکوهای پرتاب موشک‌های سوخت جامد یکی از راهکارهایی است که برای حفاظت از دارایی‌های ارزشمند موشکی کشورمان مورد توجه قرار گرفته است؛‌ پر واضح است که موشک‌های سوخت مایع نیازمند مدت زمان چندین ساعته برای تزریق سوخت و سایر فرآیندهای قبل از شلیک است؛ این در حالی است که موشک‌های سوخت جامد به چنین زمانی نیاز دارند و به دلیل قرار گرفتن سوخت در موشک، همواره آماده شلیک خواهند بود. این ویژگی باعث می‌شود تا موشک‌های سوخت جامد را بتوان از لانچرهای متحرک با قابلیت جابجایی سریع و اختفای مناسب به منظور در امان ماندن از حملات پیش‌دستانه دشمن، شلیک کرد.

این ویژگی ممتاز سبب شد تا در سال‌های گذشته تمرکز بسیار جدی و ویژه‌ای بر توسعه موشک‌های کلاس فاتح بعنوان یک موشک سوخت جامد تاکتیکی شود و مدل‌های مختلفی از آن از برد ۲۰۰ کیلومتری در نمونه اولیه تا برد ۵۰۰ کیلومتری در نمونه فاتح-۳۱۳، فاتح مبین و رعد-۵۰۰ بعنوان آخرین نمونه رونمایی شده، تولید شود.

رکوردشکنی موشکی ایران برای دومین بار

اما توسعه و افزایش برد این موشک‌ها به همینجا ختم نشد و در ادامه توسعه این خانواده، موشک‌هایی مانند ذوالفقار با برد ۷۰۰ کیلومتر و دزفول با برد ۱۰۰۰ کیلومتر البته با ابعادی کمی بزرگتر تولید شدند؛ همزمان با توسعه موشک‌های سوخت جامد، ساخت لانچرهای متحرک برای حمل و شلیک این موشک‌ها نیز از جمله مسائل مورد توجه بود که توانستند لانچرهای مختلفی را برای شلیک به صورت تک فروندی و یا چند فروندی موشک‌های این کلاس طراحی کنند.

جمهوری اسلامی ایران که تا پیش از این با ساخت موشک دزفول، عنوان سازنده و کاربر دوربردترین موشک بالستیک تاکتیکی دنیا را کسب کرده بود، با ساخت موشک شهید حاج  قاسم با برد ۱۴۰۰ کیلومتر، اختلاف برد در این حوزه را بیشتر از گذشته کرد.

پر واضح است که ساخت یک موشک بالستیک تاکتیکی در ابعاد موشک قاسم با برد ۱۴۰۰ کیلومتر نه‌تنها یک شاهکار فنی و مهندسی، بلکه یک برگ برنده عملیاتی نیز خواهد بود؛ چراکه اگر پیش‌تر در طرح‌ریزی‌های عملیاتی موشکی برای اهداف دور دست، بر روی موشک‌های سوخت مایع حساب باز می‍شد که عملیاتی شدن آنها چندین ساعت زمان‌بر بود، از این به بعد این کار بر عهده موشک‌های سوخت جامد تاکتیکی خواهد بود که قابلیت جابجایی، اختفا و همچنین شلیک سریع را خواهند داشت و مدت زمان این کار را از چند ساعت در موشک‌های سوخت مایع، به چند دقیقه در موشک‌های سوخت جامد می‌رساند.

از سوی دیگر با توسعه یک مدل جدید از پیشران‌های سوخت جامد در کشور و تولد یک نسل دیگر از موشک‌های سوخت جامد ایرانی، همانگونه که در خانواده فاتح و ذوالفقار شاهد چند محصول با ویژگی‌های مختلف بودیم، به نظر می‌رسد طیف گسترده و تنوع بیشتری از موشک‌های سوخت جامد در کلاس موشک «حاج قاسم» نیز توسعه خواهد یافت.

منبع مطلب : donya-e-eqtesad.com

مدیر محترم سایت donya-e-eqtesad.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.