تقویم کشور ما بر چه اساسی تنظیم شده است
تقویم کشور ما بر چه اساسی تنظیم شده است را از سایت پست روزانه دریافت کنید.
����� ����� - ����� ���� ����
����� ���� ����
������ �� �� �� �� ������� ������ ��� �� �������� � ��������� �������� ���� ��ʡ ��� �������� ��� ����� �� �� �� �� �� ���� �������� � ����� �� ���� ���� �� �� �������. ���� ���� ������ ���� ���� ������ �� ����� �� �� ������� ������ ���� 1386 ���� ����ϡ ���� �� ���� �� ��� ���� ����� ��� ���. ����� �� ����� ��� ���� ����� ���� ����.
��� ���� �����
��� ���� ��� �� ���� ������ ���� ������ �� ���� ������ ����� ��� � ��� ����� �� �� ���� 12 ���� ����� ���� ������ 1900 ������� 24219878/365 �������� �� ����� 365 �������� � 5 ���� � 48 ����� � 97/45 ����� ���� ��� ���. ��� ����� ��� ���� ������ ���� ���� � ������ ����� 0000000614/0 �������� �� 00530/0 ����� �� ��� ����� ��� ���� ����� ����� �����. ��� ����� ��� ���� ����� ���� ���� � �� ��� ������� ������ �� ����� ��� ������ ����� �����. (���� 1373� � 29)
����� ���� ���� �����
����� ��� ����� � ���� ����� �� ����� ���� ��� 4-1303 ���� ���� ���. ��� ����� �� ������������ ��� ������ ( 1259 - 1326 �) ������� ���� ��� �� �� ����� ����� �� ���� ������ ��� ����� ��� ���� ���� 1265 �� ��� �� ���. ����� ������������ ��� ������ �� ������ ��� � �� ����� ��� �� ��Ґ�� �� �� ���� ���э� �� ����� �� �ϡ ���� ����� ���� ����� � ������ ��� ����� ��ѡ ... � ��ʡ �� ��� ���� ��� �� ��� � ���� ����� �� ���� ����� ��� ������ �� ������ � ����� ��� �� ������ �� ��� ������ ���� ���� ������ ����� ��� ���. �� ��� �� ��� ����Ρ ������ �� ���� �� ���� � ����� �� ���� ���� ����(�) �� ���� �� ����� ���ϡ �� ����� ���� ����� ���. ( ���� 1375� � 111)
���� ����� ���� ���� ������ ��� ���� ��� ���� ��� �� �� �� ���� ���� ����(�) �� ���� �� ����� ����� ������ ���. ��� ����� ����� ��� ���� 19 ���� 622 ������(�������) ���. ���� �� ���� ����� ��� (���� ���� ���� ������ �� ���� ������ ����� ������ �����) ������ �� ������� ����� ����� �����. �� ��� ��ʡ ����� ��� ��� ����� �� ��� ��� ���� ����� ���. ��� ��� �� ���� ������� �� ��ϐ� ������ ���� 365 �������� �� ��� ����� ���. ��� ������ ��� �����(�����)� �� ����� ����� �� ������ ���� ���� ����� ����������� ���.(���� 1) ����� �������� �� ��� ����� �� ��� ���� ���� ������ �� ���� ��� �� �� ��� ���� ����� ���������� ���� ������ ��� ����� �� 29 �� 32 �������� ����� �����. �� ��� ��� ����� ���� ���� �� ����� �������ҝ���� �� �� �� ���� �� ���� �� ��� ��� ����� ���.
����� (���� �����) � �������� ����� ���� ���� ���� �� ���� ������ ���� ����� ��� � ������ �� �� ���� ��� ����� ����� �����. ��� ����� �� ���� � ���� �� ��� ��� ����� ����� ������. ���� ��� ���� ����� ��� ����� �� ���� 3 ����� ������� ������ ���� 21 ��� 1329 ����� 2 ��� 1289� ����� ���� ���� ����� �� �� ����� ����� ���� ���� �� ������� ����� ������(���� 1373� � 29).
����� ���� ����
����� ���� ���� �� �� ����� ����� ���� ���� ��ʡ���� ���� �� �� �� ��� � ����� ����� ������ ����� ������ ����� ���� ���� ����� ���. ��� ������ ����� ���� ���� ���� ������� �����: ���� ��� �� ����� ��������� � ��� 11 ��� ���� ����� ���ʐ�� � ������ ��������� ���(���� 2).
������ ������� �� ������ 31 ����� ��� � ������ ��� �� ���� 30 ����� ��� � ��� ����� �� ������ ���� 29 � �� ������ ����� 30 ����� ��� ���. �����(��� �������) � �������� ����� ���� ���� �� ���� ����� ����� ������- ������ ���� ����� ��� � ������ �� �� ���� ��� ����� �� ���� ��� ������ ���� �����- ����� �����. ��� ��������� ��� ������ ���� ����� 5/52 ���� ���� ���. �� ����� ��� �� �� ���� ��� ���� ��� ����� �����:
�������� ����� ��� ���� ����� �� �������� ����� ���� ���� ����� ��� ������ � �� ���� �� ���� � ���� �� ��� ��� ����� ����� �������(���� ����� �� ����� ����� ������ ����� ����� ��� ����� ���� ���� ���� ���� �� ������ �. 93- 143).
�� ���� ���� ���� ����� ��� ����� �� ���� ������(���� 11 ������� 1304 ���� ����) � ���� �� ������ ����� ����� ������ � �� ����� 1304 � ����� ���� ���� �� ����� ����� ���� ���ѡ ������ ����� ���� ���� ����� ��(�������� � 331).
�������� ����� ���� ����
����� ���� ���� �� ���� ����� � �������� ������ � �������� �������� ���� ���. ����� ����� ��� ����� �� �������� �� ��� ����� ���� ����:
�����:
منبع مطلب : calendar.ut.ac.ir
مدیر محترم سایت calendar.ut.ac.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
گاهشماری هجری خورشیدی
گاهشماری هجری خورشیدی یا هجری شمسی[۱] بر پایهٔ گاهشماری جلالی با مبدأ هجری است. آغاز سال خورشیدی برابراست با نخستین روز بهار. گاهشماری هجری خورشیدی، اکنون در کشورهای ایران و افغانستان گاهشمار رسمی است. این گاهشماری در ایران با تصویب مجلس شورای ملی در ۱۱ فروردین ۱۳۰۴، گاهشمار رسمی ایران اعلام شد. نام دوازده ماه تقویم خورشیدی در ایران، نامهای امشاسپندان و دیگر الهههای کیش زرتشتی است.[۲]
مبدأ گاهشماری[ویرایش]
مبدأ گاهشماری هجری خورشیدی مانند گاهشماری هجری قمری، سال هجرت پیامبر اسلام، محمد، سال ۶۲۲ میلادی از مکه به مدینه میباشد. آغاز هجرت محمد از مکه روز دوشنبه (۱ ربیعالاول/ ۲۴ شهریور سال ۱ هجری) برابر با ۱۳ سپتامبر ۶۲۲ میلادی قدیم (ژولینی) و ۱۶ سپتامبر ۶۲۲ میلادی جدید (گرگوری) و ورود محمد به مدینه روز ۸ ربیعالاول همان سال میباشد.
سرآغاز گاهشماری[ویرایش]
سرآغاز گاهشماری هجری شمسی روز جمعه «۱ فروردین سال ۱ هجری خورشیدی» (۲۹ شعبان ۱ سال پیش از هجرت) برابر با ۱۹ مارس ۶۲۲ میلادی قدیم (ژولینی) و ۲۲ مارس ۶۲۲ میلادی جدید (گرگوری) است.[۳] البته روز اول سال یک هجری شمسی (از ۱ فروردین تا ۲۴ شهریور) ۵ ماه و ۲۴ روز پیش از هجرت پیامبر (کمتر از یک سال) است.
سال، فصلها، ماهها و روزها[ویرایش]
این گاهشماری از ۳۶۵ روز در قالب ۱۲ ماه تشکیل شدهاست و براساس گاهشماری جلالی سرآغاز آن اعتدال بهاری در نیمکرهٔ شمالی است. با این تفاوت که مبدأ آن هجری است. طراحان گاهشماری جلالی، گروهی ریاضیدان و اخترشناس بودند که نامدارترین آنها حکیم خیام ریاضیدان و شاعر ایرانی بود. اینان به سفارش ملکشاه سلجوقی و با اصلاح گاهشماری یزدگردی به این گاهشمار نوین دست یافتند. گاهشماری جلالی با حفظ سرآغاز و طول سال با تغییر مبدأ، اسامی و طول ماهها در قالب گاهشماری هجری شمسی برجی درآمده و باز با تغییراتی در طول ماهها ضمن تنوع اسامی آنها، عنوان تقویم هجری شمسی پیدا کرد.
این تقویم بر پایه سال اعتدالی خورشیدی برابر با ۳۶۵٫۲۴۲۱۹۸۷۸ روز است؛ که سال تقویمی آن ۳۶۵ و ۳۶۶روزه (کبیسه) میباشد.
هر سال دارای ۴ فصل با نامهای بهار، تابستان، پاییز و زمستان است و هر فصل ۳ ماه دارد و هر ماه تقریباً ۴ هفته و هر هفته ۷ روز با نامهای شنبه، یکشنبه، دوشنبه، سهشنبه، چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه (آدینه) دارد. هر سال با ۱ فروردین و فصل بهار آغاز میشود.
بلندترین روز سال در ۱ تیر و بلندترین شب سال در شب یلدا (از غروب ۳۰ آذر تا طلوع آفتاب در ۱ دی) رخ میدهد. طول ماههای این گاهشماری در طول تاریخ و در کشورهای مختلف متفاوت بودهاست، ولی از حدود سال ۱۳۴۸ در ایران و افغانستان طول ماهها یکسان است.[۴] طول ماهها در نیمه اول سال ۳۱ روزه و در نیمه دوم سال ۳۰ روزه است با این تفاوت که ماه پایانی (اسفند) ۲۹ روزه است و تنها در سالهای کبیسه ۳۰ روز خواهد داشت. طول و نام کنونی این ماهها در جدول زیر آمدهاست:
تاریخچه[ویرایش]
گاهشماری هجری خورشیدی، تکاملیافته گاهشماری ایرانی در دوره اسلامی با مبدأ هجری است. گاهشماری ایرانی برگرفته از گاهشماری بابلی با سال ۱۲ماه سی روزه بوده که هر ۶سال یکبار ۱۳ماهه میشدهاست. همه اینگونه تقویمهای ۳۶۵روزه برگرفته از تقویم مصریاند. این تقویم در دوره هخامنشیان تغییراتی کرده و به صورت تقویم زرتشتی درآمد. در زمان اردشیر اول پادشاه ساسانی تقویم ایرانی متأثر از تقویم جولیانی به سال ۳۶۵روزه درآمد و به آخر سال ۵ روز اضافه شد و در دوره یزدگرد سوم هم تغییراتی کرد. پس از شکست ایرانیان و تسلط اعراب گاهشماری هجری قمری جایگزین تقویم خورشیدی ایرانی شد. اما بجهت ضرورت تعیین سال فصلی و مالی جهت زمان پرداخت مالیات کشاورزان، تقویم خورشیدی (ازجمله: گاهشماری خراجی) کاربرد داشت اما از مبدأ حقیقی آن گاه تا دوماه عقب میافتاد.[۱۰]
در ۳ رمضان ۴۷۱ هجری قمری، گاهشماری جلالی که شکل کاملتر گاهشماری ایرانی بود ایجاد شد. این تقویم ضمن تغییراتی درقالب گاهشمار هجری خورشیدی (برجی) درآمده، در ۲ اسفند ۱۲۸۹ به عنوان گاهشماری مالی کشور رسمیت یافت. پس از آن با تغییراتی در عناوین ماهها و تعدیل آنها درقالب تقویم هجری خورشیدی، در تاریخ ۱۱ فروردین ۱۳۰۴ تقویم رسمی ایران اعلام شد. تا قبل از آن تقویم هجری قمری کاربرد عمومی داشت.[۱۱]
اولین استفاده از بروج فلکی عربی به جای ماههای تقویمهای ایرانی[ویرایش]
استفاده از نام برج فلکی برای ماههای تقویمیِ تقویمهای ایرانی یک اشتباه تقویمی و نجومی است؛ که پس از ۱۰۰۰ ش رواج یافته و در تقویم برجی رسمی شدهاست.[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰]
گاهشماری هجری خورشیدی برجی[ویرایش]
گاهشماری هجری خورشیدی را نخستین بار میرزا عبدالغفارخان نجمالدوله اصفهانی (معلم ریاضیات مدرسه دارالفنون) با توجه به گاهشماری جلالی استخراج کرد. گاهشماری جلالی بدستور ملکشاه سلجوقی، براساس گاهشماری یزدگردی با تطبیق دقیق آغاز سال با اعتدال ربیعی شکل گرفت. مبدأ آن روز ۱۰ رمضان ۴۷۱ هجری قمری، برابر با اول نوروز سال نخستین جلالی بود و طول ماههای آن مانند گاهشماری یزدگردی و اسامی آنها فارسی بودهاست.[۲۱]
نجمالدوله برای اولین بار عبارت ۱۲۶۴ هجری شمسی را در حاشیه تقویم سال ۸۰۷ جلالی مطابق ۳–۱۳۰۲ هجری قمری ذکر کرد و از آن تاریخ به بعد، گاهشماری را در ایران رایج کرد که برای اولین بار اساس آن شمسی و مبدأ آن هجرت پیامبر اسلام از مکّه به مدینه باشد. ماههای آن براساس اسامی عربی برجهای دوازدهگانه فلکی (حمل، ثور، جوزا … حوت) و طول آنها برمبنای توقف نسبی خورشید در بروج مذکور ۲۹ تا ۳۲روزه بود. گاهشماری که او نوشت، به گاهشماری هجری شمسی بُرجی معروف است. از آن پس تقویمهایی بر اساس گاهشماری هجری شمسی در ایران استخراج و چاپ میشد. اما ابتکار تغییر گاهشمار رسمی کشور از هجری قمری به هجری شمسی را نخستین بار میرزا عبدالحسین وحیدالملک شیبانی، نماینده دور دوم مجلس شورای ملی پیشنهاد کرد. این پیشنهاد در ۳۱ فروردین ۱۲۸۹ در مجلس مطرح و قرار شد در طرح قانون محاسبات که در حال تدوین بود گنجانده شود.[۲۲] قانون محاسبات در ۲۱ آبان همان سال به تصویب مجلس رسید و ماده سوم آن مقرر میکرد: «مقیاس زمان بعد از این درمحاسبات دولتی سالهای شمسی و ماههای شمسی (بروج) خواهدبود».[۲۳] ۱۵ سال بعد در پنجمین دوره مجلس شورای ملی قانون گاهشماری هجری شمسی به تصویب رسید.[۲۴]
ماههای گاهشمار هجری خورشیدی برجی، بین ۲۹ تا ۳۲روزه و طول ماهها در هرسال بستگی به توقف سالانه خورشید در هر برج متفاوت بودهاست. طول ماهها: حمل (۳۰ یا ۳۱روزه)، ثور (۳۱ یا ۳۲روزه)، جوزا (۳۱ یا ۳۲روزه)، سرطان (۳۱ یا ۳۲روزه)، اسد (۳۱ یا ۳۲روزه)، سنبله (۳۰ یا ۳۱روزه)، میزان (۳۰ یا ۳۱روزه)، عقرب (۲۹ یا ۳۰روزه)، قوس (۲۹ یا ۳۰روزه)، جدی (۲۹ یا ۳۰روزه)، دلو (۲۹ یا ۳۰روزه)، حوت (۲۹ یا ۳۰روزه).[۲۵]
گاهشماری رسمی ایران[ویرایش]
تقویم هجری خورشیدی، بر اساس مبانی تقویم جلالی (ایجاد شده در ۴۷۱ هجری قمری) و پس از تغییراتی در تقویم جلالی در قالب تقویم هجری خورشیدی برجی در سال ۱۲۸۹|۱۲۸۹ خورشیدی برای امور مالی کشور رسمیت یافت. ابتکار تغییر گاهشمار رسمی کشور از هجری قمری به هجری شمسی را نخستین بار میرزا عبدالحسین وحیدالملک شیبانی نماینده دوره دوم مجلس شورای ملی پیشنهاد کرد. این پیشنهاد در ۳۱ فروردین ۱۲۸۹ در مجلس مطرح و قرار شد در طرح قانون محاسبات که در حال تدوین بود گنجانده شود.[۲۶] قانون محاسبات در ۲۱ آبان همان سال به تصویب مجلس رسید و ماده سوم آن مقرر میکرد: «مقیاس زمان بعد از این درمحاسبات دولتی سالهای شمسی و ماههای شمسی (بروج) خواهدبود».[۲۷]
بتدریج تا سالهای پایانی دوره قاجار، تقویم خورشیدی جایگزین هجری قمری شد اما نامهای ماهها، نامهای بروج فلکی (حمل، ثور، جوزا …) بود. در ۲۱ دی ۱۳۰۳ بیش از چهل نماینده طرحی به مجلس دادند و خواهان آن شدند که از سال آینده، نامهای ایرانی برای ماهها به کار رود. در این طرح آمده بود: «ایرانیان با وجود داشتن بهترین تاریخ شمسی که معنی هر یک از آن ماهها کاملاً موافقت به مقتضیات فصل موجوده مملکت مینماید، متأسفانه به مرور ایام، قهراً یا به علل غیرمعلوم دیگر، از صورت اصلی خارج و گاهی به اسامی بیتناسب حیوانات یا بروج آمیخته شدهاست».[۲۸] این طرح در قالب ماده واحدهای در مجلس شورای ملی تصویب شد و دولت را مکلف کرد که از آغاز نوروز ۱۳۰۴ سالهای شمسی از ماه فروردین شروع شود و به اسفند خاتمه یابد. کاربرد نام سالهای ترکی و بروج فلکی نیز کنار گذاشته شود.[۲۹]
بر اساس این قانون استفاده از گاهشماری خَتا و اویغور (گاهشماری دوازده حیوانی) منسوخ شد (در حالی که استفاده از گاهشماری دوازده حیوانی همچنان در فرهنگ عمومی مردم ایران رواج دارد) و گاهشماری هجری شمسی با مبدأ هجرت پیامبر اسلام از مکه به مدینه و با طول سال شمسی و با نام ماههای فارسی میانه مورد استفاده قرار گرفت. مبدأ این گاهشماری، اول فروردین سال اول هجرت پیامبر است؛ یعنی، ۱۱۹ روز پیش از مبدأ گاهشماری هجری قمری و ۱۷۹ روز پیش از هجرت. در عمل بین کبیسههای اعمال شده در این گاهشماری با گاهشماری جلالی اختلافهایی وجود دارد. آنزمان برای رفع چنین اختلافاتی در گاهشماری هجری شمسی، هیئت اصلاح تقویم تشکیل شده. این هیئت همان روش کلی کبیسهگیری گاهشماری میلادی گرگوری را پیشنهاد کرد و علاوه بر آن آرایه جدیدی برای تعدیل کبیسهگیری عرضه نمود. امروزه روش سهل ممتنعی برای استخراج دورههایکبیسه در گاهشماری هجری شمسی ابداع شدهاست. طول ماههای آن در نیمه نخست سال ۳۱روزه و درنیمه دوم سال ۳۰روزه است که در سالهای غیرکبیسه ماه آخر ۲۹روزه است. سالهای عادی آن ۳۶۵روزه و هر چهار یا پنج سال یکبار کبیسهگیری ۳۶۶روزه میشود. تنها دریک وقفه زمانی بین ۲۴ اسفند ۱۳۵۴ تا ۵ شهریور ۱۳۵۷، تقویم شاهنشاهی تقویمی جدید با مبدأ تقریبی آغاز حکومت کوروش، فقط با مبدأ متفاوت (۱۱۸۰ سال افزوده) نسبت به تقویم هجری شمسی، بجای آن تقویم رسمی ایران اعلام شده بود.[۳۰]
کبیسههای تقویم هجری شمسی از طریق قاعده نوروز تحویلی محاسبه لحظه تحویل سال و مقایسه آن با لحظه ظهر حقیقی را برای نصف النهار رسمی ایران تعیین میشود. طول جغرافیایی نصف النهار رسمی ایران ۵۲/۵ درجه شرقی است. در اینجا یکی از دو حالت زیر ممکن است اتفاق بیفتد:
گاهشماری رسمی افغانستان[ویرایش]
در ۱۳۴۰ هجری قمری/ ۱۳۰۱ ش، در پی اصلاحاتی که اماناللهخان در جامعه افغانستان صورت داد و بر اساس یکی از نظامنامههایی که دولت او صادر کرد، گاهشماری رسمی افغانستان هجری شمسی شد و برای نام ماههای سال نامهای عربی برجهای فلکی که تا پیش از آن روی منطقةالبروج گذاشته میشد، در نظر گرفته شد. در سال ۱۳۳۷ خورشیدی مجلس ملی وقت افغانستان طول ماههای تعریف شده برای گاهشماری هجری خورشیدی ایران را ملاک قرار داد و آرایه طول ماههای سال در گاهشماری هجری شمسی افغانستان همانند گاهشماری هجری خورشیدی ایران تعیین شد. اما نام ماههای سال همچنان نام برجهای فلکی منطقه البروج باقی ماند. پیش از آن دورههای کبیسههای گاهشماری هجری خورشیدی افغانستان بر اساس ۸ کبیسه در هر ۳۳ سال، به ترتیب یک کبیسه ۵ ساله و ۷ کبیسه ۴ساله تثبیت گردیده بود و طول ماهها طبق توقف ظاهری خورشید در برجها بین ۲۹ تا ۳۲ روز محاسبه میشد.[۳۱] پیش از رسمی شدن این گاهشماری، از آن در جوامع شهری افغانستان در کنار گاهشماری هجری قمری و گاهشماری میلادی استفاده میشدهاست. اکنون تقویم رسمی ایران و افغانستان فقط با تفاوت اسامی ماهها از هر جهت گاهشماری یکسان به حساب میآیند.[۳۲]
گاهشماری هجری شمسی امالقری[ویرایش]
گاهشماری اُمالقُری، در اصل هجری قمری و گاهشماری رسمی کشور عربستان سعودی است که گاهشماری هجری شمسی ضمیمه آن است. این گاهشماری سال ۱۳۴۶ قمری آغاز شد و از سال ۱۴۰۰ قمری زیر نظر گروه نجومی استخراج میشد و از سال ۱۴۲۰ قمری، آغاز ماههای قمری آن براساس محاسبه نجومی تولد ماه (مقارنه ماه)، باتوجه به غروب خورشید قبل از افول ماه، طبق موقعیت و افق کعبه در شهر مکه محاسبه میشود. در گاهشماری هجری شمسی ضمیمه آن، ماهها با عنوان عربی برجهای دوازدهگانه فلکی است.[۳۳]
گاهشماری هجری شمسی در دیگر جاها[ویرایش]
در زمان حکومت اکبرشاه (حکومت: ۹۶۳ تا ۱۰۱۴ قمری)، سومین پادشاه امپراتوری بابری هند، در کنار دیگر گاهشماریهای مرسوم، گاهشماری فصلی که گونهای گاهشماری شمسی با مبدأ گاهشماری هجری بود. برخی مورخین در زمان او در کتب خود در کنار استفاده از گاهشماری هجری قمری، کلیه تاریخهای مورد نظر خود را، در محدوده زمانی ۸۵۰ تا ۹۸۴ هجری، با گاهشماری با مبدأ رحلت پیامبر نیز تاریخ گذاری کردهاند.[۳۴]
در ۱۳۰۷ هجری قمری/ ۱۸۸۹ میلادی، (۱۲۶۸ خورشیدی) غازی احمدمختار پاشا، صدراعظم و محقق ترک، گونهای از گاهشماری هجری شمسی را پیشنهاد نمود. ارکان این گاهشماری از نظر مبدأ و تطبیق نسبی آن با فصول، مانند گاهشماری هجری شمسی ایران است، با این تفاوت که در این گاهشماری پیشنهادی آرایه کبیسهها همانند گاهشماری میلادی گرگوری میباشد. این گاهشماری پیشنهادی در دوره معاصر نیز در کنار گاهشماریهای میلادی و مالی و هجری قمری، بر روی گاهشماریهای سالانه چاپ ترکیه ذکر میشود.[۳۵]
گاهشماری حیوانی نیز گاهشماری شمسی - قمری، به نوعی با مبدأ هجری بودهاست که پس از حمله مغول در ایران، افغانستان و بعضی سرزمینهای تحت تصرف آنها کاربرد داشت.[۳۶]
تطبیق گاهشماری هجری خورشیدی با میلادی[ویرایش]
سالهای گاهشماری هجری خورشیدی از میلادی کمتر است و ۶۲۱ یا ۶۲۲ سال تفاضل دارد. چون هر دو تقویم خورشیدی هستند در روزها هماهنگی نسبی دارند و نوسانهای محدود در این هماهنگی در نتیجه تمایز شیوه کبیسهگیری در دو گاهشماری است و به تبع ماههای خورشید معمولاً با روزهای خاص میلادی آغاز میشود و در بعضی سالها نوسان محدودی دارد. در بیشتر سالها ماههای هجری خورشیدی با این روزهای میلادی آغاز میشود:
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویسها و منابع[ویرایش]
منبع مطلب : fa.wikipedia.org
مدیر محترم سایت fa.wikipedia.org لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
تقویم ایران چه زمانی هجری شمسی شد؟ - ایسنا
در روز ۱۱ فروردین ۱۳۰۴ قانون تبدیل بروج به ماههای فارسی از تصویب نمایندگان مجلس شورای ملی گذشت؛ قانونی که بر اساس آن ادارات دولتی و موسسات اقتصادی مکلف به به کار بردن تقویم شمسی (خورشیدی) به جای قمری شدند.
به گزارش ایسنا به نقل از سایت تاریخ ایرانی، تقویمی که امروز از آن استفاده میکنیم، جزو دقیقترین گاهشمارهای جهان است. این تقویم که ۱۲۷ سال بیشتر عمر ندارد، در طول عمر خود فراز و نشیبهای فراوانی را پشت سر گذاشته است. برخی معتقدند تقویم هجری شمسی را نخستین بار عبدالغفارخان نجمالدوله استخراج کرد. او عبارت ۱۲۶۴ شمسی را در حاشیه تقویم سال ۸۰۷ جلالی مطابق ۳-۱۳۰۲ هجری قمری ذکر کرد و از آن تاریخ به بعد، تقویمی را در ایران رایج کرد که اساس آن شمسی و مبداء آن هجرت پیامبر اکرم (صلیالله علیه و آله) از مکه مکرمه به مدینه منوره باشد. البته تقویمی که او نوشت، به تقویم هجری شمسی برجی معروف است که اصول آن به قرار زیر است:
* مبداء آن، اول فروردینماه سال شمسی، هجرت پیامبر اسلام از مکه مکرمه به مدینه منوره است که ۱۱۹ روز قبل از اول محرم سال اول هجری قمری و مطابق با روز جمعه ۱۹ مارس ۶۲۲ میلادی است.
* لحظه تحویل سال مقارن با عبور مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری است، وقتی که خورشید از نیمکره جنوبی وارد نیمکره شمالی آسمان میشود. این لحظه که اول برج حمل نامیده میشود، نوروز نامیده شده و همیشه بر روز اول بهار منطبق است.
* سال هجری شمسی برجی از نوع سال شمسی حقیقی است، یعنی مدت زمان دو عبور متوالی مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری. مدت متوسط آن ۳۶۵ شبانهروز و ۵ ساعت و ۴۸ دقیقه و ۴۵/۲ ثانیه اندازهگیری شده اما مدت سال شمسی حقیقی ثابت نیست و بر اثر تغییر تعدادی از پارامترهای نجومی، تغییر میکند.
* مدت سال شمسی حقیقی در دورهای ۵۰ ساله (۱۳۸۵-۱۳۳۵ ه.ش) بین ۳۶۵ شبانهروز و ۵ ساعت و ۴۲ دقیقه تا ۳۶۵ شبانهروز و ۶ ساعت و ۴ دقیقه در تغییر بوده است. توجه داشته باشید این مقدار متفاوت با سال نجومی است که زمین یک دور کامل به دور خورشید میگردد و مقدار آن ۳۶۵/۲۵۶۴ شبانه روز معادل ۳۶۵ شبانه روز و ۶ ساعت و ۹ دقیقه و ۱۰ ثانیه است.
* این تقویم شامل ۱۲ ماه حقیقی به نام «برج» است که به نام ۱۲ صورت فلکی قدیمی منطقهالبروج که خورشید هر سال از آنها عبور میکند، نامگذاری شده است. از حدود ۲۰ قرن قبل از آن، منجمان دایرهالبروج را به ۱۲ برج مساوی قراردادی تقسیم کرده بودند که اغلب متفاوت از آن صورت فلکیای است که خورشید در آن به سر میبرد. ضمن آنکه به دلیل حرکت زمین، محور زمین هر ۲۵۸۰۰ سال یک بار در آسمان دور میزند و برجها در این بازه زمانی یک دور کامل روی تمام صورتهای فلکی گردش میکنند. (همین حرکت موجب تفاوت بین سال شمسی حقیقی و سال نجومی است)
از سوی دیگر، به دلیل حرکت ظاهری غیر یکنواخت مرکز خورشید در آسمان، طول هر برج از ۲۹ تا ۳۲ روز متفاوت بود و همانند ماه قمری، گاه پیش میآمد که طول یک برج از سالی به سال دیگر تغییر کند. هر چهار یا پنج سال یک بار نیز مجموع طول سال به ۳۶۶ شبانه روز میرسید و به اصطلاح، سال کبیسه میشد.
تقویم هجری شمسی برجی در آغاز رسمی نبود و تنها در تقویمهای قدیمی و در امور گمرکات و مالیه ایران مورد استفاده قرار میگرفت؛ تا آنکه در سال ۱۳۲۸ هجری قمری/ ۱۲۸۸ هجری شمسی، میرزا عبدالحسینخان شیبانی وحیدالملک، نماینده تهران در مجلس شورای ملی، طرحی با موضوع قید تاریخ کلیه معاملات و مبادلات مشترکه عمومی را از تاریخ قمری به هجری شمسی برجی پیشنهاد کرد. این پیشنهاد در دوره دوم مجلس شورای ملی ایران در ماده ۳ قانون محاسبات عمومی، مصوب ۲۱ صفر ۱۳۲۹/ ۲ حوت ۱۲۸۹ پذیرفته شد و تقویم هجری شمسی برجی به عنوان مقیاس رسمی زمان در محاسبات دولتی تصویب شد.
روایت دیگری نیز وجود دارد که تقویم هجری شمسی یا تقویم جلالی ابداع عمر بن خیام نیشابوری بوده است. ابوالفتحالدین عمر بن ابراهیم نیشابوری مشهور به خیام از برجستهترین حکما و ریاضیدانان جهان اسلام، در رشتههای ریاضیات و نجوم تبحر خاصی داشت و در این حوزه شیوههای خاصی را در حل مسائل مختلف ابداع کرد. به دلیل تبحر و دانش عظیمی که در این دو علم به دست آورده بود، ملکشاه سلجوقی او را به سوی دربار فراخواند و وی را در صدر نشاند. خیام نزد ملکشاه دست به انجام کارهای علمی بسیاری زد که از میان آنها میتوان به نگارش تقویم جلالی اشاره کرد. او بنا به درخواست ملکشاه رصدخانه ملکشاهی را ساخت و در صدد اصلاح تقویم موجود برآمد. تقویم جلالی او که امروزه در میان ایرانیان رواج دارد از چنان اعتباری برخوردار است که تاکنون کمتر به آن ایراد وارد شده است. همچنین گفتهاند تقویم او از تقویم «گریگوری» دقیقتر است. ملکشاه از این روز تاریخ و تقویم جلالی را در کشور ایران استوار ساخت. سال قمری 10 روز و شش ساعت و 11 ثانیه کوتاهتر از سال شمسی است. با تنظیم تقویم جلالی مقرر شد که هر چهار سال یک روز بر تعداد روزهای سال بیفزایند و سال چهارم را ۳۶۶ روز حساب کنند و پس از هر ۲۸ سال (هفت دوره چهار ساله) به جای آنکه به آخرین ماه سال یک روز بیفزایند این روز را در نخستین دوره بعد یعنی دوره نهم اضافه کنند.
تصویب رسمی تقویم هجری شمسی
در اواخر سال ۱۳۰۳ هجری شمسی برجی، جمعی از نمایندگان دوره پنجم مجلس شورای ملی ایران، طرحی را پیشنهاد کردند که نام برجهای عربی متداول در تقویم برجی به نامهای فارسی تبدیل شود و نام سالها در دوره دوازده حیوانی رایج نیز متروک شود. پس از بحثهای فراوان، بالاخره در جلسه ۱۴۸ مجلس شورای ملی ایران در شب سهشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۰۴، قانون تبدیل بروج به ماههای فارسی از نوروز ۱۳۰۴ شمسی به تصویب رسید و تقویم هجری شمسی به عنوان تقویم رسمی کشور پذیرفته شد.
متن این قانون بدین شرح بود:
«قانون تبدیل بروج به ماههای فارسی از نوروز ۱۳۰۴ خورشیدی (شمسی) - مصوب شب ۱۱ فروردین ماه ۱۳۰۴ شمسی
ماده اول - مجلس شورای ملی تصویب مینماید که از نوروز (۱۳۰۴) تاریخ رسمی سالیانه مملکت به ترتیب ذیل معمول گردد و دولت مکلف است که در تمام دوایر دولتی اجرا نماید:
الف - مبداء تاریخ: سال هجرت حضرت خاتمالنبیین محمد بن عبدالله صلواتالله علیه از مکه معظمه به مدینه طیبه.
ب - آغاز سال: روز اول بهار.
ج - سال: کماکان شمسی حقیقی.
د - اسامی و عده ایام ماهها:
۱- فروردین ۳۱ روز
۲- اردیبهشت ۳۱ روز
۳- خرداد ۳۱ روز
۴- تیر ۳۱ روز
۵- امرداد ۳۱ روز
۶- شهریور ۳۱ روز
۷- مهر ۳۰ روز
۸- آبان ۳۰ روز
۹- آذر ۳۰ روز
۱۰- دی ۳۰ روز
۱۱- بهمن ۳۰ روز
۱۲- اسفند ۲۹ روز
تبصره - در سنین کبیسه اسفند ۳۰ روز خواهد بود.
ماده دوم - ترتیب سالشماری ختاوایغور که در تقویمهای سابق معمول بوده از تاریخ تصویب این قانون منسوخ خواهد بود.
این قانون که مشتمل بر دو ماده است در جلسه شب یازدهم ماه فروردین یک هزار و سیصد و چهار شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - مؤتمنالملک»
ظهور تقویم شاهنشاهی و مخالفت امام (ره)
در سال ۱۳۵۴ هجری شمسی مجلسین شورای ملی و سنا در اجلاسی مشترک بر تغییر مبداء تاریخ هجری قمری به شاهنشاهی تاکید کردند و مردم و دولت نیز موظف شدند از این پس تاریخ شاهنشاهی را به جای تاریخ هجری به کار برند. آنان در این اجلاس تصمیم گرفتند تاجگذاری کوروش کبیر در سال ۵۹۹ پیش از میلاد را به عنوان مبداء سال خورشیدی و سرآغاز تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران قرار دهند. به همین مناسبت اول فروردین سال ۱۳۵۵ هجری شمسی آغاز سال ۲۵۳۵ شاهنشاهی اعلام شده بود. این عمل رژیم پهلوی به عنوان نوعی دهنکجی به اعتقادات دینی مردم ایران و تلاشی برای اسلامزدایی از ایران ارزیابی شد. به همین دلیل بود که امام خمینی در پیام عید فطر سال ۱۳۵۵ بهکارگیری این تاریخ را حرام دانست و تصریح کرد: «کارشناسانی که میخواهند مخازن ما را به غارت ببرند برای تضعیف اسلام و محو اسم آن، نغمه شوم تغییر مبداء تاریخ را ساز کردند. این تغییر از جنایات بزرگی است که در این عصر به دست این دودمان کثیف واقع شد. بر عموم ملت است که با استعمال این تاریخ جنایتکار مخالفت کنند و چون این تغییر هتک اسلام و مقدمه محو اسم آن است خدای نخواسته، استعمال آن بر عموم حرام و پشتیبانی از ستمکار و ظالم و مخالفت با اسلام عدالتخواه است ... .»
تقویم شاهنشاهی، پنجم شهریورماه ۱۳۵۷ لغو و بار دیگر تقویم شمسی به عنوان تقویم اصلی کشور به رسمیت شناخته شد.
انتهای پیام
منبع مطلب : www.isna.ir
مدیر محترم سایت www.isna.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
جواب کاربران در نظرات پایین سایت
مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
الکی
از اینجا که چیزی نفهمیدم همش الکی بود
واقعا که
نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
الکی بود واقعاً