انشا در مورد احترام به بزرگترها

انشا در مورد احترام به بزرگترها را از سایت پست روزانه دریافت کنید.

*احترام به بزرگترها

احترام به بزرگتر ها

وقتی همه پای حرف های پدر بزرگ ها و مادر بزرگ هایمان می نشستیم ، همه آنها از روزگارانی حرف می زنند که احترام به بزرگ تر یک اصل اساسی بوده و رعایت نکردن احترام به آنها ، گناه بزرگی محسوب می شد که بعدها فرد می بایست تاوان آن را پس بدهد.

به همین خاطر والدین تلاش زیادی برای تربیت صحیح فرزندان خود کرده و آنها را مطابق با الگوها و معیارهای تربیتی خود پرورش می دادند. اما با گسترده تر شدن روابط اجتماعی ، وضعیت تربیتی کودکان تغییری اساسی کرد.

دکتر هوشمند رضایی ، جامعه شناس در این باره می گوید : با گسترده تر شدن ارتباطات اجتماعی – رسانه ای کودکان دیگر از این شیوه تربیتی برخوردار نیستند. در عصر جدید ، عصر ارتباطات ، هر کودکی همزمان چند شیوه تربیتی دریافت می کند ، او نه تنها والدین خود را به عنوان الگو بلکه مجری های تلویزیونی ، شخصیت های کارتونی و ... را نیز الگوی تربیتی قرار داده و از آنها نقش می پذیرد . متأسفانه در جامعه ارتباطی و رسانه ای ما موضوعات و برنامه های کمتری پیرامون ارتباط و احترام به بزرگ تر ها دیده می شود و برنامه های رادیو و تلویزیونی کمتری در این ارتباط ساخته می شود .

وی ادامه می دهد : کودکان عصر جدید جامعه ما تنها در اعیاد یا مراسم خاص از طریق برنامه های تلویزیونی توصیه می شوند تا با پدر بزرگ و مادر بزرگ و سایر بزرگتر هایشان دیداد داشته باشند . گذشته از آن ، تولیدات کارتونی و تلویزیونی مختص کودکان نیز اندک بوده و بیشتر ما از محصولات تلویزیونی سایر فرهنگ ها استفاده می کنیم .

این محصولات تلویزیونی و بویژه کارتون ها نیز موضوعاتی تخیلی و خارج از مباحث رفتاری و اجتماعی خاص فرهنگ ما داشته و از این رو معیارهای اخلاقی و رفتار اجتماعی مورد حساسیت جامعه ما را رواج نمی دهد . بنابراین باید ابتدا بازنگری کلی به رفتارها و برنامه ها داشته باشیم و بعد ذهنیات و شیوه تفکری کودکان ، نوجوانان و جوانان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم .

احترام به بزرگترها همیشه به عنوان یک خرده فرهنگ غالب در جامعه ما حاکم بوده است . این خرده فرهنگ نه تنها یک اصل تشریفاتی نیست بلکه خانواده های ایرانی عمیقاً به آن اعتقاد دارند و هرگز احترم ظاهری کودکان در برابر بزرگ تر ها را نمی پسندند . بنابراین با وجود وضعیت تربیتی و اجتماعی  موجود والدین یک تنه سعی در تربیت این چنین کودکان می کنند.

·         چرا باید به بزرگترها احترام گذاشت ؟

یکی از اساسی ترین نکاتی که همواره به ذهن می رسد و خیلی اوقات از سوی والدین و سایر مسئولان تربیتی ، بی پاسخ گذاشته می شود ، همین نکته است که « اصلا جرا باید برای بزرگترها احترام ویژه ای قائل شد ؟ » طرح این پرسش در ابتدا سطحی و خالی از بار اطلاعاتی جدید به نظر می رسد اما نکته اینجاست که والدین چرا با وجود پر معنا بودن مفهوم احترام به بزرگ ترها در تربیت کودکان ناموفق هستند.

دکتر رسول امامی پور ، روانشناس در این باره می گوید : ما ابتدا باید به کودکان از دوران خودسالی بفهمانیم چرا باید به بزرگ تر هایشان احترام بگذارند.

 هر کودکی برای این که تربیت مناسبی پیدا کند ، نیاز به یک هویت تربیتی دارد ؛ یعنی کودک باید بداند که احترام به بزرگ ترها چیست و چرا این قدر والدین اصرار بر آن دارند ؟ و این هویت شکل نمی گیرد مگر آن که والدین ریشه و اصل این احترام را به کودکانشان توضیح دهند.

هر یادگیری اگر اصل و ریشه نداشته باشد ، سطحی و ظاهری خواهد بود . بنابراین والدین از همان اوان کودکی می بایست قصه های متعددی درباره پهلوانان و الگوهای مذهبی ایران برای کودکان شان بازگو کنند که او نیز تنها با این سرنخ احترام به بزرگ ترها را پیشه خود قرار دهد.

دکتر امامی پور می افزاید : برخی کودکان بسیار کنجکاو هستند و تنها یک الگو نمی تواند دلیل محکمی برای رفتارهای اجتماعی آنان باشد .

بنابراین کودکان نیاز به یادگیری های دیداری ، شنیداری و عملی دارند . بنابراین تنها توضیح کلامی برای آنها کافی نیست و والدین خود به طرق مختلف می بایست الگوهای رفتاری برای کودکانشان باشند.

 این قبیل کودکان در رفتارهای والدین خود بسیار دقیق شده و اگر کوچک ترین رفتار مناقض با تعاریف احترامی که از خود والدین شنیده اند را مشاهده کنند ، را یاد گرفته و آن را در روابط با بزرگ ترهایشان بکار می گیرند. باید برای این کودکان کاملاً توضیح داد که چرا باید به بزرگترها احترام گذاشت .

هر خانواده ای تعریف خاصی از احترام دارد و دلایل برای احترام به بزرگترها نیز متفاوت است . بنابراین والدین باید مطابق با معیارهای خانوادگی ، رفتاری و ... مصداق های احترام را برای کودکان توضیح دهد.

البته در والدین از طریق کشیدن نقاشی ، گفتن داستان یا بازی نقش شیوه های احترام به والدین و بزرگترها را در موقعیتهای مختلف تمرین کرده و به نمایش می گذارند. »

·         تغییر معنای احترام به بزرگترها در دوران نوجوانی

کودکان تا وقتی قبل از دوره پیش دبستانی قرار دارند تمرین احترام به والدین و بزرگترها اثرات زیادی در آنها می گذارد آنها از والدین خود یا سایر ارتباطات تربیتی شان یاد می گیرند چگونه به بزرگترها احترام بگذارند. آنها وقتی قدم به مدرسه می گذارند پیش از آن که والدین را الگوی بی  قید و شرط تربیتی خود قرار دهند از معلم مدرسه و دوستانشان تربیت می پذیرند.

بنابراین کودکانی که در این زمینه به طرز صحیحی تربیت شده باشند وقتی وارد مدرسه می شوند روند تربیتی شان ادامه پیدا کرده و با تأثیر پذیری از سایر همسالان و معلم ها و مربیان شأن تربیت خود را تکمیل می کنند.

دکتر امامی پور در این باره می گوید : « کودکان تا قبل از سنین پیش دبستانی قدرت تجزیه و تحلیل کامل همه مباحث و اطلاعات را ندارند بنابراین ممکن است بخش اعظمی از رفتار احترام آمیز آنها با بزرگترهایشان ظاهری باشد بنابراین آنها وقتی بزرگتر شده و پا به دبستان می گذارند یادگیری های قبلی خود را تکمیل تر کرده و از الگوهای مربیان و معلم خود نقش پذیر هستند.

از این رو نباید تأثیر تربیت در مدارس را نادیده گرفت . خوشبختانه اکثر مدارس ما این خرده فرهنگ را بسیار رواج داده و نقش خوبی را ایفا می کنند.

اما با وجود تربیت های والدین و تربیت از سوی مربیان و مشاوران مدارس با این حال وقتی کودکان از مرحله دبستانی به نوجوانی می رسند رفتارشان به گونه ای تغییر پیدا می کند که والدین تصور می کنند کودکشان مانند گذشته نبوده و احترام به بزرگترها را فراموش کرده است .

عیسی مهدوی ، روانشناس در این باره می گوید : « نوجوانان بعد از تأثیر پذیری از والدین و مدرسه بالاخره وارد مرحله ای می شوند که خود به تنهایی مسائل را تجزیه و تحلیل می کنند.

 آنها شیوه تفکر نوینی پیدا می کنند و بعدها اعتقاد پیدا می کنند که هر آنچه والدین شان گفته اند درست نبوده و والدین و بزرگترها نیز ممکن است اشتباه کنند.

نوجوانان در این دوره رشدی وارد مرحله اخلاقی صوری و انتزاعی شده و همه معیارهای اخلاقی را خوب یا بد نمی داند و او از یک نگاه مطلق گرا ، نگاهی انعطاف پذیر به قضایا دارد و بالاخره در ارتباط با تکریم بزرگترها به این نتیجه می رسد هر کس حتی اگر بزرگتر هم باشد از خطا و اشتباه مبرا نیست و بنابراین همیشه هم قابل احترام نیست.

با این که به نظر می رسد نوجوانان رشد اخلاقی خوبی کرده باشند اما هنوز مرحله پایانی رشد اخلاقی آنها تکمیل نشده و خود آنها نیز اشتباهاتی در این باره دارند. آنها رفتارهای اجتماعی ، اخلاقیات و ... را هنوز به خوبی تجزیه و تحلیل و بررسی نمی کنند و خیلی اوقات در این زمینه به خطا می روند. »

وی می افزاید : « در این مرحله نوجوان خود به تنهایی فکر کرده و به تنهایی به نتیجه می رسد و در نهایت تصمیم می گیرد. البته گاه از دوستان مورد قبولش نیز تأثیر می پذیرد ولی داشتن یک فرد مورد اعتماد و مشاوری دلسوز یا والدینی آگاه در این دوره به آنان کمک می کند که مفهوم احترام به بزرگترها را تکمیل کند . »

 این دوره اگر همراه با حفظ آرامش ، تربیت صحیح و نیز مشاوره ای مناسب طی شود ، دوره بعدی ، یعنی جوانی ، فرصت مناسبی برای تثبیت حفظ ارزش ها و معیارهای اخلاقی و فرهنگی در فرد خواهد بود و جوان به پشتوانه تربیتی بالا هم به بزرگترها و افراد سالمند احترام گذاشته و هم خود فرزندش را به درستی به سمت حفظ ارزش ها و معیارهای اخلاقی تربیت و هدایت خواهد کرد.

احترام به بزرگترها مربوط به سن و دوره خاصی نیست اما ارزش گذاری و تلاش برای حفظ ارزش ها باید در سنین کودکی پایه گذاری شده و تا جوانی ادامه یابد.

هر چند در دوران میانسالی و سالمندی فرد درست تربیت شده از تکریم خاص فرزندان خود بهره مند شده و بسیاری از تشویش ها و دل نگرانی و اضطراب سالمندی اش نیز کاهش پیدا می کند ، در نتیجه این فرد از سلامت و بهداشت روانی بالایی برخوردار خواهد بود.

نعمت وجود بابرکت آنان، اغلب تا هستند، ناشناخته است. وقتی‏به جایگاه حساس و مهم و نقش کارگشای آنان پی می‏برند که از دست‏بدهند. چه بسیار اختلافها و قهرها و نزاعهای خانوادگی که پس ازدرگذشت «بزرگ خاندان‏» چهره نشان می‏دهد و چه بسیار رابطه‏ها ورفت و آمدها که قطع می‏شود، یا به سردی می‏گراید، و علت آن فقط ازدنیا رفتن محوری است که مایه دلگرمی، امید، انس و معاشرت فامیل‏است.

رسول خدا(ص) فرمود: «البرکة مع اکابرکم‏»; (1) .

برکت و خیر ماندگار، همراه بزرگترهای شماست.

در سخن دیگر فرمود: «الشیخ فی اهله کالنبی فی امته‏»; (2) .

پیرمرد در میان خانواده‏اش، همچون یک «پیامبر» در میان امتش‏است.

در اسلام رمز استحکام و ماندگاری خانواده توجه به ارزش‌های متعالی دینی و رعایت ارزش‌های انسانی شناخته شده است و برای هر یک از افراد در خانواده مسئولیت و وظایفی قرار داده و همه اعضای خانواده را موظف به رعایت این اصول کرده است. در این صورت است که محیط خانواده محیطی پربار و سالم خواهد بود.

اشاره:

از مهم‌ترین تکالیفی که در قرآن به آن سفارش فراوان شده و در آموزه‌های اسلامی نیز به عنوان یک فضیلت اخلاقی شناخته شده است؛ احسان و احترام به پدر و مادر است چنان که خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: جز خداوند یگانه را پرستش نکنید و به پدر و مادر احسان کنید.(بقره/83)

منبع مطلب : mordad82.blogfa.com

مدیر محترم سایت mordad82.blogfa.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

تحقیق درباره ی احترام به بزرگتر ها

نعمت وجود بابرکت آنان، اغلب تا هستند، ناشناخته است. وقتی‏به جایگاه حساس و مهم و نقش کارگشای آنان پی می‏برند که از دست‏بدهند. چه بسیار اختلافها و قهرها و نزاعهای خانوادگی که پس ازدرگذشت «بزرگ خاندان‏» چهره نشان می‏دهد و چه بسیار رابطه‏ها ورفت و آمدها که قطع می‏شود، یا به سردی می‏گراید، و علت آن فقط ازدنیا رفتن محوری است که مایه دلگرمی، امید، انس و معاشرت فامیل‏است.

برکت و خیر ماندگار، همراه بزرگترهای شماست.

پیرمرد در میان خانواده‏اش، همچون یک «پیامبر» در میان امتش‏است.

این اشاره به همان نقش محوری، فروغ‏بخشی، صفاآوری، هدایت‏و ارشاد، تجمع و الفت است که در وجود آنان نهفته است. پس اگربزرگترها در فامیل و خانواده، چراغ روشنی‏بخش و محور وحدت وهمدلی و عامل انس و ارتباط و رفت و آمدهای خانوادگی‏اند، باید این‏جایگاه، محفوظ بماند و مورد حراست و تقویت قرار گیرد.

رعایت ادب و مقتضای حق‏شناسی نسبت‏به عمری تلاش‏صادقانه و ایثارها، گذشتها، دلسوزیها و سوختن و ساختنها که بزرگان‏از خود نشان داده‏اند، آن است که در خانواده‏ها مورد تکریم قرار گیرند،عزیز و محترم باشند، به آنان بی‏ مهری نشود، خاطرشان آزرده نگردد،به توصیه‏ها و راهنماییهایی که از سر سوز و تجربه می‏دهند، بی‏ اعتنایی‏ نشود.

خود «بزرگسالی‏» و «سن بالا» در فرهنگ دینی ما احترام دارد. این‏سخن پیامبر خدا(ص) است: «من عرف فضل کبیر لسنه فوقره، آمنه الله تعالی‏من فزع یوم القیامه‏»;  .

هر کس فضیلت و مقام یک «بزرگ‏» را به خاطر سن و سالش‏بشناسد و او را مورد احترام قرار دهد، خدای متعال او را از هراس ونگرانی روز قیامت ایمن می‏دارد.

احترام به بزرگترها و ترحم و مهربانی نسبت‏به کوچکترها، ازدستورالعملهای اخلاقی اسلام است و کانون خانواده‏ها را گرم و مصفامی‏سازد و این، توصیه امام صادق(ع) است که فرمود:

کسی که بزرگ ما را احترام نکند و کوچک ما را مورد شفقت وعطوفت قرار ندهد، از ما نیست.

«یکرم العالم لعلمه و الکبیر لسنه‏»;  .

دانشمند را به خاطر علمش و بزرگسال را به خاطر سن او، بایداحترام کرد.

اگر جوانان قدر پیران را نشناسند و به جایگاه آنان حرمت ننهند،هم رشته‏های عاطفی پیوندهای انسانی از هم گسسته می‏شود، هم ازرافت و عاطفه و تجربه سالخوردگان محروم می‏شوند، هم نشانه‏بی‏توجهی خود به ارزشها را امضا کرده‏اند. حضرت علی(ع) در یکی ازسخنان خویش، ضمن انتقاد از اوضاع زمانه و ناهنجاریهای رفتاری‏مردم، از جمله بر این دو مساله تاکید می‏فرماید: ۱- بی‏احترامی‏کوچکترها نسبت‏به بزرگترها ۲- رسیدگی نکردن توانگران به‏نیازمندان:

«انکم فی زمان … لا یعظم صغیرهم کبیرهم و لا یعول غنیهم فقیرهم‏»;  .

شما در زمانه‏ای به سر می‏برید که کوچک به بزرگ تعظیم و تکریم‏نمی‏کند و ثروتمند، به فقیر رسیدگی نمی‏کند!

سالمندان به طور عموم، از احترام برخوردارند. اگر پدر و مادرباشند که این وظیفه، سنگین‏تر و مسؤولیت مضاعف است. قرآن کریم‏از تندی و پرخاش نسبت‏به پدر و مادر پیر نهی می‏کند و به سخن نیک‏و لحن شایسته و خضوع و تواضع و گستردن بال رافت در برابر آنان وخیرخواهی و دعا در حق آنان دعوت می‏کند.

«اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف و لا تنهرهما و قل‏لهما قولا کریما، واخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما کما ربیانی‏صغیرا»;  .

هر گاه یکی از آن دو (پدر و مادر) یا هر دو نزد تو به سن پیری وسالمندی رسیدند، به آنان اف مگو، آنان را طرد مکن و به آنان سخن‏کریمانه بگو و بال فروتنی را از روی رحمت و شفقت‏برای آنان‏بگستر، و بگو: پروردگارا! همان گونه که مرا در خردسالی‏ام تربیت‏کردند، تو نیز بر آنان رحمت آور.

ادب و احترام نسبت‏به پدر و مادر بزرگسال، آن است که: آنان را به‏اسم، صدا نکنی، به احترامشان برخیزی، از آنان جلوتر راه نروی، باآنان بلند و پرخاشگرانه سخن نگویی، نیازهایشان را برآوری،خدمتگزاری به آنان را وظیفه‏ای بزرگ بدانی و از آنان در سن کهولت وپیری مراقبت کنی.

پدرم به مردی‏نگریست که همراه پسرش راه می‏رفتند و پسر به بازوی پدرش تکیه‏داده بود. پدرم تا زنده بود، با آن جوان (به خاطر این بی‏حرمتی نسبت‏به‏پدرش) صحبت نکرد. .

به همان اندازه که آزردن آنان و «عاق‏» شدن، حرام و نکوهیده است‏و از آن نهی شده است، دل به دست آوردن و جلب رضایت و نیکی به‏آنان سفارش شده است و این خدمتگزاری، سبب بهشتی شدن فرزندان‏به شمار آمده است.

به امام صادق(ع) عرض کردم: پدرم بسیارپیر و سالخورده و ناتوان شده است. هر گاه حاجتی داشته باشد او رابرمی‏داریم و بر دوش می‏کشیم. حضرت فرمود: «ان استطعت ان تلی ذلک‏منه فافعل و لقمه بیدک، فانه جنه لک غدا»;  اگر بتوانی عهده‏دار کارهای اوشوی چنین کن، حتی با دستانت لقمه در دهان او بگذار، که این فردای‏قیامت، برای تو بهشت (یا سپر از آتش: جنه) خواهد بود.

از عمده‏ترین راههای انتقال یک فرهنگ به نسلهای آینده، رفتارپدر و مادر و مربیان است. کودکان، آنچه را در رفتار بزرگترها ببینند، ازآن الگو می‏گیرند. احترام به بزرگترها و رعایت ادب و تکریم نسبت‏به‏سالخوردگان، اگر در عمل و رفتار ما تجلی یابد، فرزندان ما نیز، این‏فرهنگ را می‏آموزند و با همین آداب و سنن بار می‏آیند. کسی که انتظارادب و معرفت و حق‏شناسی از فرزندانش دارد، باید همین حالت رانسبت‏به پدر و مادر و بزرگترها نشان دهد، تا کوچکترها هم از اوبیاموزند.

این یک سنت تاریخی و تاثیر و تاثر از اعمال و رفتار است. هرکس چیزی را درو می‏کند که کشته است. اگر در حدیث است که «لامیراث کالادب‏»; هیچ ارثی همانند ادب نیست که از بزرگان به فرزندان‏برسد، در این مورد هم مصداق می‏یابد.

«وقروا کبارکم، یوقرکم صغارکم‏»;  .

به بزرگانتان احترام کنید، تا کوچکترها هم به شما احترام کنند.

«بروا آباءکم، یبرکم ابناؤکم‏»;  .

به پدرانتان نیکی کنید، تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند.

این دقیقا برداشت محصول، از زراعتی است که انسان با رفتارش‏در زمین دل و لوح جان کودکان انجام می‏دهد.

دهقان سالخورده چه خوش گفت‏با پسر.

کای نور چشم من، بجز از کشته، ندروی!

مهمترین درس تربیتی، آن است که با عمل داده شود. کودکان نیزمستعدترین شاگردانی‏اند که «درسهای عملی‏» را با دقت، از رفتار مامی‏آموزند. اگر ما به سالمندانمان احترام نگذاریم، از خردسالان ونوجوانان چه انتظاری داشته باشیم که با سالخوردگان و خود ما بااحترام و تعظیم و تکریم، برخورد کنند؟ این ارتباط متقابل درتاثیرگذاریهای رفتاری را نمی‏توان نادیده گرفت. به قول معروف، اگراحترام امامزاده، توسط متولی رعایت نشود، از دیگران چه انتظاری‏است؟!

جای سالمندان، پیش از آنکه در «آسایشگاه‏»ها و «سرای سالمندان‏»باشد، کانون گرم و بامحبت‏خانه‏هاست، تا چراغ خانه روشن بماند ومحور تجمع و الفت افراد گردند. و از اندیشه آنان نیز استفاده شود.بالاخره آنان، حاصل یک عمر، تجربه و چشیدن سرد و گرم روزگارندو می‏توانند «مشاور» خوبی در تصمیم‏گیریهای زندگی باشند.

آنچه در آینه جوان بیند.

پیر در خشت‏خام، آن بیند.

این هم بعد دیگری از برخورد با پیران است.

سحرگه به راهی یکی پیر دیدم.

سوی خاک، خم گشته از ناتوانی.

بگفتم: چه گم کرده‏ای اندرین ره؟

بگفتا: جوانی، جوانی، جوانی.

منبع مطلب : cofelink.com

مدیر محترم سایت cofelink.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

ستاره : خیلی زیاده اصلا مگه میشه نوشت

اتاکو : بنظر من بهتر بود به یه زبان آسان تر توضیح میداد مثلا پسر من از کجا بفهمه که فروغبخشی یعنی می امیدوارم در کارها بعدی اتون پیشرفت کنید

ناشناس : 🙄🙄🙄

نرگس سعیدی : من یک انشا کوتاه میخوام درمورد چرا باید به بزرگترها احترام بگذاریم

مهدی یار طاهری کلاس ۶/۱ : عالی بود متن من تمام آن هارا خوندم و تمام احترام گذاشتن به بزرگ تر ها را بیشتر یاد گرفتم فقط ممنون از کسی که این موضوع را طرح کرده و توضیح داده و خیلی مچکرم از نویسنده اگه نظر من خوب بود رای دهید ممنون طاهری

ناشناس : بلنده‌ خیلی....‌🙄😏

ناشناس : لطفا کوتاه بزارین🙏🏻👀

مژگان : 💫

ناشناس : بله خیلی عالی بود

🎓 : درسته خیلی بد بود اه اه

ناشناس : 🖒🖒🖒🖒🖒

ناشناس : اره

دانش زبان : من یک معلم ادبیاتم و انشا بسیار خوب بود،البته نکاتی رعایت نشده بود ولی برای یک ابتدایی مناسب است

جججججججججججون : ججججججون

زلف : بسیار عالی بود متشکرم 🥰🥰🥰🥰

نفس : خیلی خوب بود ولی کاش یکم کوتاه تر بود

۳هخخ۳خ : خفحفتنف

ناشناس : درست میگی👍🏻

آیلارپورفرج : عالی بود حرف نداشت بهترین انشاء دنیا رو خوندم

زلف : عالی عالی عالی عالی عالی 💖💖🤍❤💗💓

ناشناس : اصن نفهمیدم... یعنی چی؟ خیلیییییییی بد بود

نفس : اره درسته

ناشناس : خیلی دوستت داشتم این متن را

ناشناس : منم موافقم کوتاه باشه